Twoje poczucie rytmu nie jest kwestią przypadku. Już wiemy, dlaczego niektórzy je mają

Czy poczucie rytmu mamy zapisane w genach? Naukowcy odkryli, że to, czy umiemy poruszać się do granej muzyki, nie jest kwestią przypadku.
Tańczyć każdy może? No niekoniecznie… /Fot. Pixabay

Tańczyć każdy może? No niekoniecznie… /Fot. Pixabay

Poczucie rytmu to skomplikowana sprawa – albo się go ma, albo nie. Na pewno można się nauczyć, jak poruszać się do rytmu granej muzyki, ale czy choć część tej umiejętności jest przekazywana w genach? Wielu zaawansowanych tancerzy robi to automatycznie – do tego stopnia, że nie ma świadomości koordynacji, jakiej wymaga to od ich mózgów i ciał.

Według wytycznych stosowanych przez osoby z wykształceniem muzycznym, poczucie rytmu to umiejętność spostrzegania, pamiętania, odtwarzania i tworzenia stosunków czasowych w muzyce.

Czytaj też: Geny mają większy wpływ na preferencje smakowe, niż nam się wydawało

Prof. Reyna Gordon z Vanderbilt Music Cognition Lab mówi:

Stukanie, klaskanie i taniec zsynchronizowany z rytmem – pulsem – muzyki jest rdzeniem naszej ludzkiej muzykalności.

Dzięki badaniu przeprowadzonemu przez uczonych z Vanderbilt Genetics Institute we współpracy z 23andMe, firmą zajmującą się genomiką osobistą i biotechnologią, udało się zbadać biologiczne podstawy rytmu muzycznego. Wyniki opisane w czasopiśmie Nature Human Behaviour dotyczą pierwszych zakrojonych na szeroką skalę genomowych badań asocjacyjnych cechy muzycznej.

Skąd się bierze poczucie rytmu?

Uczeni zidentyfikowali 69 wariantów genetycznych związanych z poczuciem rytmu – zdolnością do poruszania się w synchronizacji z rytmem muzyki. Wiele z tych wariantów znajduje się w lub w pobliżu genów zaangażowanych w funkcje neuronalne i wczesny rozwój mózgu. Warto podkreślić, że na rytm nie wpływa tylko jeden gen, a wiele – może nawet setki – z nich.

W badaniu wykorzystano dane od ponad 600 000 osób. Naukowcy byli w stanie zidentyfikować allele genetyczne, które różnią się w związku ze zdolnością uczestników do synchronizacji rytmu.

Dr David Hinds z 23andMe dodaje:

Duży zbiór danych badawczych 23andMe z milionami osób, które zgodziły się na uczestnictwo, oferował naukowcom unikalną możliwość uchwycenia nawet niewielkich sygnałów genetycznych.

Nowe wyniki rzucają światło na to, jak biologia przyczynia się do czegoś tak kulturowo unikalnego i skomplikowanego, jak muzykalność. Badania podkreślają powiązania między rytmem a zdrowiem. Co ważne, genetyka wyjaśnia tylko część zmienności w umiejętnościach rytmicznych, a środowisko z pewnością również odgrywa dużą rolę.

Czytaj też: Postawa, rozciąganie mięśni, taniec. Jak ruchy ciała wpływają na naszą psychikę

Prof. Aniruddh D. Patel z Tufts University podsumowuje:

Przetwarzanie rytmu muzycznego ma intrygujące powiązania z innymi aspektami poznania, w tym z przetwarzaniem mowy i odgrywa kluczową rolę w pozytywnym wpływie muzyki na niektóre zaburzenia neurologiczne, w tym na chód w chorobie Parkinsona. Korzystanie z tak dużego zbioru danych pozwala naukowcom znaleźć nowy wgląd w biologię i ewolucyjne podstawy muzykalności.